("Heart") Rozdział 9

               Pani Lee z uśmiechem patrzyła jak jej młodszy syn ustawia na stole naczynia do kolacji. Rodzinne kolacje nie zdarzały się zbyt często w ich domu z powodu ciągłej pracy, ale kiedy już miały miejsce wszyscy się z nich cieszyli.

            - Taeminnie masz postaw jeszcze sałatkę - zwróciła się do chłopaka. Taemin uśmiechnął się do niej, zabierając sałatkę z kuchennego blatu i zanosząc ją do jadalni.

            - Długo jeszcze? Jestem głodny - odezwał się Jinki, wchodząc do salonu. Wyglądał jakby właśnie się obudził.

            - Czekamy już tylko na tatę - odpowiedział mu Taemin, siadając za stołem. Jego hyung podszedł do niego i usiadł na krześle obok.

            - Już jestem - odezwał się starszy mężczyzna, zamykając drzwi frontowe. Mężczyzna po kilku minutach wszedł do jadalni, zasiadając na krześle i patrząc jak jego żona podaje przygotowaną kolację.

            Taemin pochłaniał swoją porcję z apetytem, ciesząc się w duchu. Takie wspólne kolacje miały miejsce dwa góra trzy razy w miesiącu. Ojciec chłopaka pracował na dość wysokim stanowisku w znanej w całym kraju firmie i dość często musiał wyjeżdżać w różnego rodzaje delegacje.

            - Minnie powiedz mi, kiedy znowu zaprosisz swojego nowego kolegę? - odezwała się pani Lee. Taemin zerknął na nią zaskoczony, przełykając potrawę.

            - Nie mam pojęcia - odpowiedział zgodnie z prawdą. Od meczu minęło dwa tygodnie. Co prawda Taemin kilka razy jawił się w jego klubie i rozmawiał z nim, ale nic poza tym. Jak dotąd nie umawiali się na żadne inne koleżeńskie wypady.

            - Nowy kolega? - Jinki zerknął z zainteresowaniem na brata, dokładając sobie sałatki.

            - Minnie ci nie mówił? Dwa tygodnie temu poszedł na mecz ze swoim znajomym. Choi Minho, naprawdę miły chłopak.

            - Nie miałem pojęcia. Taemin ostatnio więcej czasu spędza poza domem i nie mam możliwości z nim pogadać.

             -Ej! Ja tutaj jestem! - wtrącił Taemin, robiąc pounta. Jego ojciec zaśmiał się, widząc tą minę. Cóż od zawsze wiedział, że jego młodszy syn niemal wszystko odziedziczył po matce, nawet zachowanie.        

            - Widzę, młody - odpowiedział Jinki, uśmiechając się szeroko.

            - Dzisiaj znowu wychodzę. W sumie to zaraz – powiedział Taemin, wycierając usta chusteczką. Jego rodzicielka i brat spojrzeli na niego z zaskoczeniem. Uśmiechnął się do nich ciepło, dopijając sok.

            - No co? – spytał.

            - Nic, po prostu ostatnio naprawdę często wychodzisz. – Pani Lee odwzajemniła uśmiech, nie przestając spoglądać na swojego młodszego syna.

            - To chyba dobrze, prawda?

            - Nie mówię, że źle skarbie, ale chciałabym wiedzieć gdzie się wybierasz?

            - Spotkać się z Minho. Jak zawsze.

            - A przed chwilą mówiłeś, że nie wiesz kiedy znowu zaprosisz go do domu. – Jinki rozsiadł się wygodniej na krześle, poklepując się po brzuchu.

            - Bo nie wiem. Poza tym niby dlaczego miałbym go zaprosić do domu? To mój kolega, a nie chłopak.

            Pan Lee zaśmiał się, pytając:

            - Właśnie, a czy któryś z was umawia się z kimś?

            - Ja nie. Co do hyunga to nie mam pojęcia.

            Onew zaczerwienił się, odchrząkując. Trzy pary oczu skupiły się na nim, oczekując odpowiedzi. „Czyżby hyung kogoś  miał i mi nie powiedział?” – pomyślał Taemin.

            - Jest ktoś kogo lubię, ale nie spotykamy się. To znaczy to tylko koleżanka. Jak na razie – odpowiedział Jinki, uśmiechając się lekko.

            - Zaproś ją do domu.

            - Mamo!

            - No co? Chciałabym poznać twoją wybrankę serca.

            - Właśnie hyung, ja też chciałbym ją poznać, ale to później. Muszę lecieć. Nie wiem, o której wrócę. – Taemin podniósł się z krzesła i ruszył do swojego pokoju. Pięć minut później wyszedł z domu, zakładając na siebie skórzaną kurtkę.

 

 

            -Nie spodziewałem się ciebie znowu tutaj – powiedział Minho, uśmiechając się do młodszego. Taemin usiadł na stołku barowym, odwzajemniając uśmiech. Przez myśl Minho przebiegło, że chłopak ma naprawdę śliczny uśmiech, ale szybko to zignorował. Gdyby tak się głębiej nad tym zastanowił to nie tylko uśmiech miał śliczny. Cały Taemin był niezwykle urodziwy.

            - W domu się nudzę, a tutaj mogę z tobą pogadać i posłuchać muzyki – odpowiedział młodszy, czekając aż jego nowy kolega przyniesie mu picie. Taemin lubił przychodził do pracy Minho. Lubił rozmawiać ze starszy i w ogóle spędzać z nim czas. Oprócz tego czasem pozwalał sobie na odrobinę tańca, upewniając się, że nie zapomniał wszystkich kroków tanecznych, których uczył się przez tyle lat.

            - Skoro tak to nie mam nic przeciwko, abyś codziennie wpadał. – Minho postawił przed nim puszkę z colą i odwrócił się do kolejnego klienta. Zaczął przygotowywać drinka co chwilę zerkając na młodszego chłopaka. Lubił jak Lee wpadał do niego do pracy i zagadywał, obdarowując jednym ze swoich uroczych uśmiechów. Podał drinka klientowi i zerknął na swój telefon. Miał jedną wiadomość.

            „Od: Key;

            Żabolu, czy przyszedł twój nowy znajomy? Ja i Dino wpadniemy do ciebie niedługo ^^”

            Parsknął pod nosem na słowo „żabol”. Wiedział, że przypominał nieco żabę, ale bez przesady.

            „Do: Key;

            Nie nazywaj mnie tak ;/ I tak, Taemin znowu tutaj jest”

            Odpisał, chowając telefon do kieszeni. Wiedział, że jego przyjaciele przybędą we wręcz piorunowym tempie, aby poznać Taemina. Key już od dłuższego czasu męczył go, aby pomógł mu poznać młodszego. W końcu będzie miał do tego okazję.

            - Czyli, że kończysz za jakieś pół godziny? – spytał Taemin, powoli sącząc swój napój przez słomkę. Nigdy nie pijał normalnie coli. Zawsze musiał mieć słomkę.

            - Zgadza się – odpowiedział Minho, zerkając na ludzi tańczących na parkiecie.

            - Moja mama pytała dziś o ciebie.

            - Naprawdę?

             - Tak. Chyba cię lubi, no i w końcu cieszy się, że mam jakichś znajomych.

            - Rozumiem.

            - Chciałbyś wpaść do mnie, któregoś dnia? Wiesz, żeby zaspokoić jej radość z owego faktu.

            Minho zaśmiał się, kiwając potakująco głową. Taemin zdjął gumkę ze swoich włosów, rozwalając kucyk i sprawiając, że aksamitne pasma rozwiały się po obu stronach jego twarzy, spływając miękką falą po plecach.

            - Dlaczego ich nie zetniesz?
            - Lubię jak są takie długie. Nie pytaj dlaczego, bo sam nie wiem. Po prostu to lubię. A co, nie pasuje mi?

            - Pasuje, pasuje.

            Pasowało. Długie włosy dodawały mu tylko więcej uroku, sprawiając, że bardziej przypominał dziewczynę.

            - Nie lubię jak ktoś mówi, że jestem śliczny – dodał Taemin, ponownie zaplatając kucyka.

            - Dlaczego?

            - Bo… - zaczął, ale usłyszał jak ktoś go woła. Odwrócił się, patrząc z zaskoczeniem na Jinkiego idącego w jego stronę.

            - Hyung? – spytał. Starszy podszedł do niego z nieco wściekłą miną, pytając:

            - Co ty tutaj robisz? Pijesz alkohol? Przecież wiesz, że ci nie wolno!

            - Hyung spokojnie, ja…

            - Lee Jinki? – ponownie mu przerwano. Zerknął na chłopaka z krótkimi blond włosami i kocimi oczami. Ubrany był w pomarańczowe rurki, białą koszulkę z nadrukiem „I`m sexy and I knowi it”  oraz całkiem fajną kolorową, skurzaną kurteczkę.

            - Tak to ja, a ty? – spytał Onew, patrząc na chłopaka ze zmarszczonymi brwiami. Coś w jego wyglądzie mówiło mu, że już go kiedyś spotkał, ale nie umiał skojarzyć gdzie.

            - To ja Kim Kibum, nie pamiętasz mnie?

            Taemin wytrzeszczył w zaskoczeniu oczy, uśmiechając się szeroko.

            - Key umma?- zapytał niepewnie. Chłopak zerknął na niego i niemal pisnął z radości.

            - Taeminnie?! Mały Taeminnie?! Jak ja cię dawno nie widziałem!

            Kibum rzucił się na niego, ściskając mocno. Taemin zaśmiał się, także go przytulając. Nawet nie mógł uwierzyć, że znowu miał przed swoją swojego Key ummę.

            - Dobra, czy ktoś powie mi o co tu chodzi? – odezwał się Jonghyun, obserwując z zaciekawieniem całą tą scenę. Nie miał pojęcia dlaczego ten chłopak nazywał Key ummą, ani skąd się mogli znać.

            - Jonghyun poznaj proszę Lee Jinkiego i Taemina. Zanim wyjechałem na rok do Ameryki, a później zamieszkałem na stałe w Seulu i poznałem ciebie i Żabola, to mieszkałem w Daegu, co z resztą wiesz. Tak się składa, że babcia tej dwójki była moją sąsiadką i w każde wakacje oraz święta bawiliśmy się razem – powiedział Key, obejmując ramieniem Taemina. Nie spodziewał się, że spotka dwójkę swoich dawnych przyjaciół. Zawsze spędzał z nimi czas podczas wakacji. Bawili się razem, będąc dla siebie niemal jak brata. Chociaż dla Taemina to był bardziej jak matka, ciągle go pouczając i dbając, aby nie zrobił sobie krzywdy. Właśnie dlatego chłopak nazywał go ummą.

            - Miło mi, jestem Jonghyun i przyjaźnię się z tym idiotą – przedstawił się Kim, wskazują na Key, który prychnął, uderzając go w ramię. Obaj Lee także się przywitali.

            - Taemin to powiesz mi co tutaj robisz? – odezwał się Onew, patrząc na swojego młodszego brata. Nadal nie uzyskał odpowiedzi.

            - Przecież mówiłem przy kolacji, że idę spotkać się z kolegą.

            - Tak, ale nie mówiłeś, że do baru. I gdzie ten twój kolega niby jest?
            - Cześć – wtrącił się Minho, podnosząc do góry rękę. Key wytrzeszczył oczy spoglądając co chwilę to na Minho, to na Taemina, piszcząc z radości.

            - Co znowu? – Bling upił łyk swojego dopiero co zamówionego drinka.

            - To… to… to mój Taeminnie jest tym nowy znajomym Minho! – oznajmił Kibum, wyrzucając ręce w górę, przy okazji wytrącając z rąk Jonghyuna szklankę i oblewając jego koszulę drinkiem.

            - Key!

            - Wybacz! – Key rzucił się  serwetkami na starszego, wycierając jego koszulę. Minho pokręcił głową, Taemin zaśmiał się głośno, a Onew stał osłupiały, nie bardzo wiedząc co mówić. Lee to zauważył i zwrócił się do niego:

            - Hyung, jeśli chcesz to możesz iść do swoich znajomych. Ja tutaj zostanę i nie martw się, nie piję alkoholu.

            Onew patrzył na niego przez chwilę z niezbyt pewną miną, ale w końcu rzucił wszystkim krótkie „cześć” i ruszył w stronę swoich znajomych, z którymi przyszedł.

             - Zostaw już to. Niedługo wyschnie – rzucił Jjong, siadając z powrotem na stołku.

             - Ej Minho, kończysz za dziesięć minut co nie? – Key zerknął na brunet, który pokiwał twierdząco głową.

            - Super! To do tego czasu zrób nam coś do picia, Jjong przyniesie, a ja i Taemin pójdziemy do wolnego stolika na górze i obgadamy ostatnie miesiące. Później do nas dołącz.

            Kibum chwycił Taemina za rękę, ciągnął za sobą na górę i zostawiając osłupiałych przyjaciół przy barze.

            - On jest czasem niemożliwy – westchnął Jjong.

            - Mnie to mówisz? –odpowiedział Minho, robiąc zamówione drinki.