("2min story") Rozdział 1

Hej, dawno nic nie dodawałam, ale tak jakoś wena mnie opuściła na "Heart", więc musicie trochę poczekać. Ale teraz przejdźmy do rzeczy: Jakiś czas temu wspominałam, że ja i Nat jesteśmy w trakcie pisania rpg z 2min. Tak więc dzisiaj udało mi się przerobić pierwszy rozdział i wstawiał go na bloga.
"2min Story" to rpg pisane przeze mnie i Nat na gg. Ogółem opowiada on perypetia Taemina i Minho, w tle Jonghyuna i Key. Chciałam powiedzieć, że ten rpg został napisany dla zabawy. Nie doszukujcie się w nim żadnych faktów ze świata rzeczywistego, bo ich nie znajdziecie. Np. Taemin na początku ma blond włosy, a później takie jak w "Luciferze", ale zespół jest na scenie już 3 lata. Oprócz tego np. mają koncert na wyspie Jeju, a w rzeczywistości nie mam pojęcia, czy kiedykolwiek się takowy odbył. Traktujcie to opko jako lekturę do umilenia sobie dnia/ wieczoru.
OSTRZEŻENIE: Taemin na początku zachowuje się nieco dziennie. Oprócz tego pojawia się naprawdę duża ilość scen erotycznych i ogółem całe opko ocieka jakimiś podtekstami. Tak jakoś nam to wyszło... Takie sceny jednak będę zaznaczać na kolor czerwony ;3 Także bardzo dużo słodkich i zabawnych momentów.
Opisy zachowań i dialogi Taemina są zasługą Nat, reszta moją ;D
Dłużej nie przeciągajac, zapraszam was do czytania i komentowania. Może komuś się spodoba ;3 Ja i Nat mieliśmy naprawdę sporo zabawy przy pisaniu tego rpg i mam nadzieję, że dla was także wiele jej dostarczy. Wiem też, że tytuł nie jest zbyt ambitny, ale chyba ważne, że w ogóle jest ;3
Sherleen ;3

1.

Był już dosyć chłodny i późny wieczór, kiedy Taemin wszedł do kuchni, aby coś zjeść. Ponieważ nie chciało mu się samemu przygotowywać posiłku, podszedł do Key, który siedział w kuchni i uwiesił mu się na ramieniu.

- Umma, zrób mi kanapkę – powiedział, używając swojego aegyeo. Key uśmiechnął się, nie mogąc oprzeć się urokowi młodszego i postanowił zrobić to o co go proszono.
- Dziękuję, umma – dodał Minnie.

Minho stał w wejściu do kuchni z uśmiechem na ustach patrząc jak jego słodki maknae wykorzystuje dobre serce ich zespołowej ummy.
- Minho, a ty nie jesteś głodny? - usłyszał pytanie Key. Wszedł głębiej do pomieszczenia, siadając na wolnymi miejscu obok młodszego i odpowiedział:
- A co, też mi zrobisz kanapkę umma?
- Twoje niedoczekanie. Nie nazywaj mnie tak! Tylko dla Taemina jestem ummą, a nie dla ciebie ty przerośnięta Żabo – Obruszył się Key, podając kanapkę „swojemu” synkowi i  wyszedł z kuchni. Taemin wielce szczęśliwy z otrzymanego posiłku, zaczął się nim zajadać z uśmiechem na ustach. W końcu wstał z krzesła i podszedł do lodówki, otwierając ją w celu poszukiwania swojego mleka bananowego. Jakież było jego zdziwienie, kiedy go tam nie znalazł.

- Umma! – zawołał płaczliwym głosem.

-  Co się stało Minnie? - spytał brunet, stając za młodszym chłopakiem. Key zaszył się w łazience, a więc było mało prawdopodobne, aby wyszedł  z niej w ciągu najbliższych dwudziestu minut.
- Nie ma mojego mleka - odpowiedział Taemin, spoglądając na niego szczenięcym wzrokiem. Minho westchnął, przeczesując włosy palcami. No tak, mleko. Dzieciak był niemal od niego uzależniony. Zerknął ponownie na śliczną twarz młodszego i zacisnął usta w wąską linijkę, widząc łzy w jego oczach. Młodszy pociągnął nosem, mówiąc łamiącym głosem:
- Hyung, chcę mleko. Poszedłbym sam, ale umma mnie nie puści o tej porze, bo fanki, a nikt wcześniej go nie kupił…

Minho westchnął, przytulając go do siebie jak tylko zobaczył, że jedna słowa łza spływa mu po policzku.  Nie umiał przejść obojętnie koło jego łez. Po prostu nie umiał.
- Ja ci kupię mleko, Minnie. No nie płacz już - powiedział, gładząc jedwabiste włosy Taemina.

- Naprawdę? – Chłopak spojrzał na swojego hyunga i od razu na jego twarzy pojawił się pełen szczęścia uśmiech.

Minho poczuł jak serce mu przyspieszyło na widok tego uśmiechu. Sam także się uśmiechnął, poczochrał blond czuprynę Lee  i odpowiedział:
- Naprawdę. Jakie chcesz smaki? Samo bananowe? 

- Tak! Tylko bananowe!

Taemin przytulił się do niego, śmiejąc cicho i dodał:
- Dziękuję, hyung.

Brunet z niechęcią odsunął go od siebie, posyłając w jego stronę szeroki uśmiech. Uwielbiał czuć przy sobie ciepło i zapach szamponu truskawkowego, którego używał młodszy, ale musiał iść do sklepu. W końcu jego "księżniczka" chciał swoje mleko. Westchnął ciężko. Kochał tego chłopaka już od dość dawna, ale jego uczucie nie było odwzajemnione. A przynajmniej tak podejrzewał.  Bał się mu je wyznać, bo nie wiedział jakby młodszy zareagował. No i Key by go zabił, a Jjong  mu dopomógł.
- No to poczekaj. Ja idę po to mleko – powiedział, czochrając raz jeszcze włosy młodszego, po czym wyszedł z mieszkania.

Minnie w tym czasie poszedł do salonu i usiadł na kanapie. Cieszył się z tego, że posiadał takiego przyjaciela jak Minho. Z nim zawsze był bliżej niż z resztą zespołu, mimo że to Key nazywał swoim ummą. Uśmiechnął się, podkurczając nogi i czekał niecierpliwie na swoje ukochane mleko bananowe.

 

Minho wbiegł  na ich klatkę schodową, ciężko dysząc. Droga do sklepu przebiegła mu spokojnie, ale powrót już nieco mniej. Kilka fanek zaczęło go gonić, a więc musiał przebiec całą odległość, pilnując, aby mleko nie wylało się z kartonów i modląc się o to, aby wyjść z tego cało. Cóż, poza kilkoma zadrapaniami, nic mu nie było. Wziął głęboki oddech i z uśmiechem na ustach wszedł do mieszkania, w duchu dziękując za dwóch ochroniarzy stojących przed wejście do budynku.

Minnie uważnie nasłuchiwał odgłosów dochodzących z podwórka. Kiedy usłyszał piski fanek od razu zorientował się o co może chodzić. Zmarszczył brwi, w myślach modląc się, aby fanki nie dopadły Minho. Kiedy po mieszkaniu rozległ się dźwięk otwieranych drzwi, od razu zerwał się z kanapy i wybiegł na korytarz:
- Hyung, nic ci się nie stało? – spytał, ze zmartwieniem  patrząc na zadrapania jakie widniały na rękach starszego.

- Wszystko w porządku i mam twoje mleko - oznajmij Choi, z triumfem unosząc do góry torbę z zakupami. Serce mu zmiękło na widok troski młodszego. Bardzo mu schlebiało to, że Taemn się o niego martwił.  "Jak ja go kocham"- pomyślał, poprawiając włosy Lee, który na wieść o mleku niemal rzucił się na torbę z zakupami, wyciągając z niej jeden z kartoników. Oczy mu zabłysły, kiedy wbijał słomkę do opakowania i zaczął sączył słodki nektar.

Minho zaśmiał się, widząc reakcję młodszego i ruszył do kuchni, aby schować w lodówce resztę mleka. Później wrócił do salonu i usiadł, obserwując z zadowoleniem minę chłopaka.
- Minnie chcesz ze mną zagrać na konsoli? - spytał, wskazując na swoje ps 3.

Maknae opróżnił do końca pojemniczek, zastanawiając się chwilę, aż w końcu pokiwał energicznie głową, spoglądając na swojego hyunga.
- A w co zagramy?

- W fifę, jak zawsze - powiedział brunet, włączając sprzęt i podał pada młodszemu. Po godzinie grania do ich uszu dobiegł grzmot i niebo przecięła błyskawica. Minho skrzywił się, spoglądając na młodszego.
- Powinniśmy już iść spać. Zbliża się burza.

Taemin westchnął, kiedy jego drużyna przegrała trzema punktami. W momencie, gdy rozległ się kolejny grzmot chłopak zadrżał ze strachu, odpowiadając:

- M… masz rację.

-  No to dobranoc  - Choi wstał, wyłączając grę. Cieszył się, że ponownie udało mu się wygrać i z chęcią grałby jeszcze, ale nie chciał ryzykować zniszczenia sprzętu przez nadchodzącą burzę. Uśmiechnął się ciepło do młodszego, wychodząc z pokoju. Musiał już tylko wziąć prysznic, a więc długo nie czekając wszedł do łazienki i stanął pod gorącą wodą. Z ulgą odczuwał jak ciepłe strumienie moczą jego skórę. W miejscu gdzie miał zadrapania czuł lekkie pieczenie, ale zignorował to. W końcu nałożył spodnie od dresu i ruszył do pokoju. Postanowił dzisiaj spać bez koszulki, bo było nieźle gorąco. Ułożył się wygodnie pod cienką kołdrą i zaczął nasłuchiwać padającego za oknem deszczu i coraz to częstszych grzmotów.

Minnie zajął łazienkę zaraz po nim. Nie był zadowolony z faktu, że ponownie przegrał. Zawsze kiedy grał z Choi nie udawało mu się wygrywać. Z resztą nie tylko z nim. Zasmucił się nieco, zakładając na siebie piżamę w banany i opuścił pomieszczenie sanitarne, kierując się do pokoju, który dzielił z Minho. Od razu wsunął się pod kołdrę, a gdy usłyszał kolejny grzmot, zarzucił ją sobie na głowę.

Minho zerknął w ciemności na łóżko po drugiej stronie pokoju. W momencie kiedy błyskawica rozjaśniła widok w pomieszczeniu, zobaczył jak Taemin trześnie się pod kołdrą.
- Minnie, ty się boisz? – spytał, nieco zaskoczony.

- T.. tak – wyszeptał młodszy. Od zawsze bał się burzy. W sumie to nawet nie pamiętam od czego to się zaczęło, ale za każdym razem, kiedy grzmiało i błyskało trząsł się jak osika.

- Chciałbyś spać ze mną? – padło kolejne pytanie. Brunet  modlił się w duchu, aby Lee się zgodził. Blondyn spojrzał na niego pytająco, rumieniąc się:
- A mógłbym?

- Pewnie, chodź do mnie młody - odpowiedział, czując jak serce mu przyspiesza. Chciał jak najszybciej przytulić do siebie maknae i odegnać strach z dala od niego. Chłopak szybko wyskoczył ze swojego łóżka, wsuwając się obok Minho i bez skrępowania przytulił się do jego piersi.  Starszy przygarnął go bliżej siebie, wdychając słodki zapach truskawek, po czym zerknął w dół na jego malinowe usteczka, które tak bardzo chciał pocałować.  "Nie, nie możesz!" - Skarcił siebie w myślach, przenosząc wzrok na sufit. Coś czuł, że nie tej nocy nie zaśnie zbyt szybko.

- Hyung, dziękuję, że jesteś – mruknął Minnie, wtulając się w niego jeszcze bardziej i zasnął z błogim uśmiechem na ustach.

 Raper uśmiechnął się, słysząc słowa młodszego. Zerknął na jego pogrążoną we śnie twarz. Od tego drobnego ciałka biło przyjemne ciepło, rozgrzewając go od środka.
- To ja dziękuję, że jesteś, Minnie - wyszeptał, całując go delikatnie w policzek i przymknął oczy. Nawet nie wiedział kiedy odpłynął do krainy snów.